Każdy, kto podróżuje lub podróżował koleją z pewnością zaobserwował, że nie wszystkie perony w Polsce mają jednakową wysokość. Jedne są wysokie, inne zaś bardzo niskie. Od czego zależy to niejednokrotnie uciążliwe zróżnicowanie?
Dawniej budowane perony kolejowe były zazwyczaj niskie, ich wysokość wynosiła głównie około 30 centymetrów wysokości. Co ważne, wysokości peronów nie liczymy od poziomu gruntu, lecz od powierzchni tocznej główki szyny. W rzeczywistości zawsze są one nieco wyższe, w zależności od rodzaju zastosowanych szyn. Wysokości starych peronów nie są znormalizowane, spotyka się na przykład perony o wysokości 33, 36, 42, a także wysokie perony o wysokości nawet 80 cm. Wsiadanie z niskich peronów oczywiście jest bardzo niewygodne i mocno utrudnia dostęp do pociągu dzieciom, osobom starszym i niepełnosprawnym, gdyż wiąże się z wchodzeniem do pojazdów po stromych, często śliskich schodach. Z tego tytułu dziś buduje się znacznie wyższe perony.
Dziś najczęściej buduje się perony o wysokości 76 centymetrów ponad główką szyny. To właśnie ta wysokość została przyjęta jako uniwersalna, gdyż spełnia normatywne warunki dostępu do wszystkich rodzajów wejść pociągów pasażerskich, zawartych w odpowiednich kartach UIC, czyli Międzynarodowego związku Kolei. Budowane są przy większości modernizowanych linii kolejowych. Pozwalają na stosunkowo łatwy dostęp do pociągów o wejściach usytuowanych zarówno na większej lub mniejszej wysokości. Dziś większość taboru kolejowego jest konstruowanego tak, aby ich podłoga na w strefie drzwi wejściowych znajdowała się dokładnie na tej samej wysokości. Są jednak sytuacje kiedy stosuje się perony wysokości innej niż ta uznana za uniwersalność.
Wyższe perony, o wysokości 96 cm ponad główkę szyny, stosuje się w systemach kolei miejskich i aglomeracyjnych. Taka wysokość jest stosowana, aby jak najbardziej zniwelować różnicę poziomu peronu i poziomu podłogi w pojeździe. Jest to szczególnie ważne w kontekście prędkości wymiany pasażerskiej na stacjach i przystankach osobowych w ruchu aglomeracyjnym, gdzie czas postoju powinien być możliwie najkrótszy. Dzięki zniwelowaniu różnicy wysokości podłogi w pojeździe i wysokości peronu czas wymiany pasażerskiej skraca się, gdyż pasażerowie wsiadają i wysiadają znacznie szybciej, bez konieczności wymagającego zachowania szczególnej ostrożności używania schodów. Perony o tej wysokości stosowane są na peronach podmiejskich w Warszawskim Węźle Kolejowym, a także na linii kolejowej nr 250, zarządzanej przez trójmiejską Szybką Kolej Miejską. Wysokie perony znajdują się także na stacjach metra. Zwiększenie wysokości peronów było możliwe dzięki istnieniu jednorodnego ruchu pociągów. Linie podmiejskie w Trójmieście i Warszawie do niedawna obsługiwały pojazdy o zbliżonych parametrach, w tym związanych z wysokością podłogi. Mowa tutaj przede wszystkim o pojazdach serii EN57, EW55, EW58, EW60, EW90, EW91, EW92. Ciekawostką jest fakt, że trójmiejska SKM w 2016 roku zakupiła 2 nowe pojazdy 31WE Impuls, które w przeciwieństwie do pozostałych egzemplarzy z tej rodziny mają podłogę dostosowaną do wysokości peronów SKM, tj. wspomniane 96cm. Pozostałe produkowane elektryczne i spalinowe zespoły trakcyjne mają zwykle mają wejścia na wysokości 76 cm ponad główkę szyny.
Zdarza się, że w ramach modernizacji pozostawiane są niskie perony, o wysokości 38 cm ponad główką szyny. Jako przykład można przytoczyć tutaj część peronów na wyremontowanej stacji Bydgoszcz Główna. Tak obniżone perony stosuje się tylko w przypadkach uzasadnionych szczególną funkcją eksploatacyjną lub architektoniczną danego peronu. Do takich przypadków zalicza się perony kolejowo-tramwajowe lub perony na stacjach, na których budynki lub układ funkcjonalny objęte są ochroną konserwatorską lub mają charakter historyczny. To właśnie ten drugi przypadek spowodował zastosowanie właśnie takich wysokości bydgoskich peronów. Część tamtejszych zmodernizowanych peronów ma zastosowaną nietypową wysokość 55 cm.
Gdzie spotkamy najniższe perony? Naturalnie na przystankach tramwajowych. Ze względu na niskopodłogową konstrukcję wagonów tramwajowych buduje się obecnie głownie perony o wysokości od 20 do 25 cm ponad główką szyny.